Do budowy ścian działowych wykorzystuje się bloczki grubości: 8, 12, 15 lub 18-19 cm.
18-centymetrowe miewają wpusty : wypusty, które ułatwiają montaż : eliminują konieczność wykonywania spoin pionowych.

Ważnym parametrem betonu komórkowego jest jego gęstość, czyli stosunek masy do objętości wyrażany kg/m3. Zgodnie z nową normą, gęstości odpowiada odmiana: 300, 350, 400, 450, 500, 550, 600, 650, 700, 750, 300, 900 lub 1000 (elementy do budo-wy ścian działowych to najczęściej od-miany: 500 lub 600, rzadziej 700). Im beton ma mniejszą gęstość, tym bar-dziej jest podatny na uszkodzenia, ale też łatwiejszy w obróbce. Im większą, tym lepiej izoluje akustycznie.

Beton komórkowy jest materiałem o niedużym ciężarze, a lekkie wyroby słabiej chronią przed przenikaniem dźwięków.
Bloczki są dość lekkie. Można je murować na zaprawę klejową, stosując podajniki skrzynkowe lub specjalne kielnie. Przyspiesza to pracę. Te o gęstości nieprzekraczającej 600 kg/m3 łatwo się tnie, nawet zwykłą piłą. Łatwo jest również szlifować ich powierzchnię i żłobić w nich kanały na przewody instalacyjne. Dzięki łatwości cięcia i szlifowania bez trudu da się z nich wznosić ściany o kształcie łukowym. W bloczki łatwo się wbija gwoździe, łatwo się w nich wierci. Na elementach o gęstości powyżej 500 kg/m3 śmiało można wieszać nawet duże ciężary.

Ściany z betonu komórkowego wymagają wykończenia, na przykład tynkiem. Jego rodzaj może być dowolny. Bezpośrednio na betonie komórkowym nie powinno się robić gładzi gipsowej. Spośród wszystkich materiałów do murowania ścian działowych białe bloczki z betonu komórkowego są najbezpieczniejsze pod względem promieniotwórczym, a szare (zawierające popioły lotne) najgorsze.
Beton komórkowy to także jeden z tańszych budulców. Niedrogie surowce, w miarę prosta technologia produkcji i spora konkurencja wśród jego wytwórców to powody, dla których budowanie z betonu komórkowego jest wciąż bardzo opłacalne.