Co to jest? Włókna celulozowe uzyskuje się z makulatury z gazet drukowanych farbami zawierającymi naturalne pigmenty z olejów roślinnych. Do ich produkcji stosuje się środki impregnujące chroniące przed gniciem, grzybami, szkodnikami i ogniem – zabezpieczeniem może być m.in. boraks i sole boru. Czym się charakteryzuje? To materiał trwały, nieulegający biodegradacji, powstrzymujący proces rozwoju pleśni i grzybów na konstrukcjach drewnianych. Jego współczynnik przewodzenia ciepła X waha się od 0,039 do 0,042 W/(mT<). Higroskopijne włókna pochłaniają wilgoć z powierzchni konstrukcji drewnianych oraz metalowych i usuwają ją (przez odparowanie) z warstwy izolacyjnej. Taka termoizolacja pod wpływem ognia zwęgla się, nie wydzielając substancji trujących. Umożliwia też wymianę gazową i dlatego wyrównuje różnicę stężeń, nie zatrzymując nadmiaru wilgoci. Dzięki temu można zrezygnować z paroizolacji. Dobre właściwości termoizolacyjne uzyskiwane są dzięki temu, że aż 70-80% warstwy ocieplenia stanowi powietrze znajdujące się we włóknach i między nimi.
Izolacja z włókien celulozowych stosowana jest głównie do ocieplania przestrzeni trudno dostępnych. Włókna są wdmuchiwane na strop lub między elementy konstrukcyjne specjalną maszyną. Można je również nanosić- z niewielką ilością wody lub wody z klejem – metodą natryskową. Gęstość izolacji jest dostosowywana do ocieplanego miejsca. Jeżeli dociepla się połacie dachu, jest to 40-50 kg/m3, na płaskich stropach 25-40 kg/m3, na ścianach 35-65 kg/m3.