Listwy dylatacyjne można podzielić na trzy grupy:
1. Listwy dylatacyjne konstrukcyjne
2. Listwy dylatacyjne powierzchniowe
3. Listwy dylatacyjne podpłytkowe

1. Listwy dylatacyjne konstrukcyjne
Dylatacje konstrukcyjne są montowane na połączeniu płyt konstrukcyjnych.
Najczęściej są mocowane mechanicznie za pomocą kołków i dybli metalowych wklejanych.
Wysokość dylatacji konstrukcyjnych waha się od 10 mm do 200 mm w zależności od konstrukcji podłogi i jej ewentualnego uszczelnienia.
Bardzo istotnym czynnikiem jest zakres ruchu dylatacji.
Może się on wahać od kilku mm do kilkunastu cm.
Listwy dylatacyjne mogą przenosić ruch zarówno w kierunku poziomym jak i pionowym.
Często kryterium doboru listew dylatacyjnych są dopuszczalne obciążenia nacisku na listwy.
Niezwykle ważne jest bardzo precyzyjne mocowanie listew dylatacyjnych .Nawet niewielkie przenoszenia mogą spowodować zacieranie się mechanizmu kompensacji ruchu pion-poziom a w konsekwencji uszkodzenie dylatacji.

2. Listwy dylatacyjne powierzchniowe
Dylatacje powierzchniowe mają za zadanie kompensacje naprężeń w płycie posadzkowej zarówno związanej z podkładem lub stropem jak i wykonaną jako posadzka pływająca.
Dylatacja powierzchniowa musi przebiegając od stropu/uszczelnienia/izolacji do samego wierzchu posadzki.
Przy zastosowaniu jako dylatacji listew dylatacyjnych na tarasach i balkonach należy się liczyć z koniecznością odprowadzenia wody    z warstwy pod jastrychem co z reguły jest rozwiązaniem kosztownym.
Wydaje się ,że w przypadku posadzek mokrych znacznie lepszym rozwiązaniem jest zastosowanie dylatacji płynnej typu Pu21 + gąbka poliuretanowa co jest rozwiązaniem znacznie szczelniejszym i wykonanie w miejscach dylatacji przekładni z taśmy gumowej zatopionej w płynną folię będącą izolacją podpłytkową.

3. Listwy dylatacyjne podpłytkowe
Istotnymi parametrami przy doborze dylatacji powierzchniowych są:
-szerokość dylatacji
-odstęp pomiędzy dylatacjami
-przenoszone obciążenie
Dla posadzek mało obciążonych (podłoga na gruncie ) przyjmuje się podział na pola do 60 m2.
Dla posadzek na stropach , obciążonych lub przy słabym podłożu (docieplenie stropu) 36 m2.
Dla posadzek narażonych na wahania temperatur (tarasy , balkony , ogrzewanie podłogowe 9m2.
Należy dążyć do dylatowania powierzchni o kształcie zbliżonym do kwadratu.
Przyjmuje się , że szerokość dylatacji powierzchniowej powinna dla kompensacji ruchu posadzki (max 2 mm) wynosić dwukrotność szerokości fugi.
Dylatacje konstrukcyjne należy dobierać na podstawie wytycznych projektanta konstrukcji budynku oraz przewidywanych obciążeń posadzki.
Przyjmuje się ,że przy przewidywanych ruchach posadzki powyżej 2mm należy stosować dylatacje konstrukcyjne.