Co to jest? Ceramiczne porowate kulki o twardej powłoce, produkowane z pęczniejących glin wypalanych w temperaturze dochodzącej do 1200°C. Od niedawna dostępny jest także impregnowany, o znikomej kapilarności, przeznaczony do izolacji podłóg na gruncie. Granulki keramzytu mają różną średnicę, czyli mogą być różnej frakcji: 0-2, 0-5, 5-10 i 10-20 mm. Najcięższy jest ten najniższej frakcji – metr sześcienny waży aż 600 kg (najwyższej frakcji tylko 270 kg). Czym się charakteryzuje? Średni współczynnik przewodzenia ciepła X dla keramzytu (frakcji 2-20 mm) wynosi 0,10 W/(mT<). Wyjałowiony w procesie wypalania nie stanowi pożywki dla grzybów i pleśni, a szorstka powierzchnia chroni go przed gniazdowaniem owadów i gryzoni. Wykorzystując keramzyt, można zrezygnować z podłoża betonowego i w efekcie jego warstwa może zastąpić trzy warstwy podłogi: podsypkę piaskową, podkład betonowy i izolację termiczną. Trwałość keramzytu jest porównywalna z trwałością materiałów ceramicznych. Izolację najczęściej układa się jako zasypki keramzytu. Natomiast do ocieplania podłóg na gruncie stosuje się także bloczki keramzytobetonowe o wymiarach 38 x 14 x 24 cm. Można też rozłożyć worki (50- albo 60-litrowe) z lekkim keramzytem, jednak trzeba je wcześniej przedziurawić, a miejsca ich połączeń dodatkowo uszczelnić keramzytonowym granulatem. Metoda ta pozwala na bardzo szybkie ułożenie termoizolacji, ale tylko o grubości 15-18 cm, dlatego może być stosowana w pomieszczeniach gospodarczych i garażach. W mieszkalnych, jeśli ściany fundamentowe nie są dodatkowo ocieplane, warstwa keramzytu nie powinna być mniejsza niż 25 cm (przy frakcji 10-20 mm). Keramzyt stosuje się także do izolowania instalacji centralnego ogrzewania, wodnej, kanalizacyjnej i wentylacyjnej.